زینب و آل رسول

مشکل جوان ایرانی اشتغال است و نه ازدواج و در صورت تمهیدات دولت برای ساماندهی وضعیت اشتغال جوانان ایرانی، آنان خود، راه خود را برای زندگی بهتر باز خواهند یافت و نیازی هم به ساماندهی وضعیت ازدواجشان از سوی دولتیان نخواهند داشت.این روزها به هر کجا که می روی و به هر محفل دولتی که سر می زنی، سخن از ازدواج جوانان است و اقدامات گسترده دولت نهم برای تسهیل این امر میمون ومبارک. به پای سخنان دولتیان که می نشینی در آنها جنب و جوش خاصی را می بینی که به طرح های جدید اینان در حوزه ازدواج برمی گردد و ابداعاتشان برای جوانان این مرز و بوم.
طرح ازدواج نیمه مستقل به عنوان جدیدترین طرحی که در حوزه ازدواج جوانان مطرح شده است و انواع و اقسام وام های پرداختی و تسهیلات اعطایی از دید آقایان شاید از بزرگترین موانع و دغدغه های جوانان برای ازدواج به حساب آید اما این تمام ماجرا نیست، جوانان نه مشکل شناخت دارند و نه مشکل انتخاب اما یک مشکل خیلی اساسی جوان ایرانی را از حرکت به سمت تشکیل خانواده باز می دارد و آن هم چیزی نیست جز اقتصاد.شاید به ظاهر و به سادگی رئیس سازمان ملی جوانان از برنامه دولت نهم برای وقوع یک میلیون ازدواج در سال آینده خبر می دهد و رسیدن به این رقم را از افتخارات دولت نهم می داند اما آنچه به واقع و در زندگی عینی جوان ایرانی وجود دارد، کوهی از مشکلات است و قرارگیری در برابر آینده ای پر ابهام. به راستی آقایان فکر کرده اند با وضعیت کنونی تورم و نقدینگی از یک طرف و مشکلات و مصائب مختلف خانوادگی از طرف دیگر، ۴ میلیون تومان وام می تواند گرهی را از مشکلات بی شمار جوانان باز کند؟ آیا دولت با خود اندیشیده است که برای خیلی از جوانان بازپرداخت همین مبلغ اندک نیز بسیار دشوار است و همین لطف با منت دولت ممکن است به فاجعه ای در زندگی زوج های جوان تبدیل شود؟
اشتغال به عنوان مهم ترین دغدغه فکری جوانان ایرانی امری نیست که با شعارهای پرطمطراق و خالی از هرگونه محتوای آقایان حاصل شود بلکه اشتغال حاصل زیرساخت هایی است که خیلی ها پیشتر از این می بایست به فکر توسعه کمی و کیفی آن بوده باشند تا حاصل امری متفاوت با آنچه امروز هست، باشد. اگر جوان کار داشته باشد نه وام آقایان را می خواهد و نه برنامه ریزی هایشان را برای نوع ارتباط با همسر مورد نظر خود اگر هم دولت وامی را برای تسهیل در آغاز زندگی مشترک به آنها بدهد، به راحتی از عهده بازپرداخت اقساطش بر میآیند و وضعیت به گونه ای نمی شود که به مانند امروز بسیاری از زندگی ها از بابت همین بدهی ها به ورطه نابودی کشیده شوند.بدهکار کردن جوانان آن هم جوانانی که در هنگام پرداخت وام کمتر از بیکار بودن یا نبودن آنها پرسش می شود، بی شک گناهی است نابخشودنی که دولت خواسته یا ناخواسته در حال دامن زدن به آن است بی آنکه از عواقب نامعلوم آن آگاهی داشته باشد.
از همین رو به نظر می رسد مشکل جوان ایرانی اشتغال است و نه ازدواج و در صورت تمهیدات دولت برای ساماندهی وضعیت اشتغال جوانان ایرانی، آنان خود، راه خود را برای زندگی بهتر باز خواهند یافت و نیازی هم به ساماندهی وضعیت ازدواجشان از سوی دولتیان نخواهند داشت.

نویسنده : پژمان موسوی